علی اکبریان
















زیارتنامه شهدا" اَلسَّلامُ عَلی رَسوُلِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلی نَبِی اللّهِ اَلسَّلامُ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّهِ؛ اَلسَّلامُ عَلی اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرین اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَیُّهَا الشُّهَدآءُ الْمُؤْمِنُونَ؛ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ بَیْتِ الاْیمانِ وَ التَّوْحیدِ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ دینِ اللّهِ وَ اَنْصارَ رَسُولِهِ عَلَیْهِ وَ الِهِ السَّلامُ سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدّارِ اَشْهَدُ اَنَّ اللّهَ اخْتارَکُمْ لِدینِهِ وَ اصْطَفاکُمْ لِرَسُولِهِ؛ وَاَشْهَدُ اَنَّکُمْ قَدْ جاهَدْتُمْ فِی اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ وَ ذَبَبْتُمْ عَنْ دینِ اللّهِ وَ عَنْ نَبِیِّهِ؛ وَ جُدْتُمْ بِاَنْفُسِکُمْ دُونَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّکُم قُتِلْتُمْ عَلی مِنْهاجِ رَسُولِ اللّهِ؛ فَجَزاکُمُ اللّهُ عَنْ نَبِیِّهِ وَعَنِ الاِْسْلامِ وَ اَهْلِهِ اَفْضَلَ الْجَزآءِ وَ عَرَّفَنا وُجُوهَکُمْ فی مَحَلِّ رِضْوانِهِ وَ مَوْضِعِ اِکْرامِهِ مَعَ النَّبِیّینَ وَ الصِّدّیقینَ وَ الشُّهَدآءِ وَ الصّالِحینَ وَ حَسُنَ اُولَّئِکَ رَفیقاً اَشْهَدُ اَنَّکُمْ حِزْبُ اللّهِ وَاَنَّ مَنْ حارَبَکُمْ فَقَدْ حارَبَ اللّهَ وَ اَنَّکُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبینَ الْفائِزینَ الَّذینَ هُمْ اَحْیآءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ فَعَلی مَنْ قَتَلَکُمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ الْمَلاَّئِکَةِ و َالنّاسِ اَجْمَعینَ اَتَیْتُکُمْ یا اَهْلَ التَّوْحیدِ زائِراً وَبِحَقِّکُمْ عارِفاً وِبِزِیارَتِکُمْ اِلَی اللّهِ مُتَقَرِّباً وَ بِما سَبَقَ مِنْ شَریفِ الاْعْمالِ وَ مَرْضِی الاْفْعالِ عالِماً فَعَلَیْکُمْ سَلامُ اللّهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ بَرَکاتُهُ وَ عَلی مَنْ قَتَلَکُمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ غَضَبُهُ وَ سَخَطُهُ اَللّهُمَّ انْفَعْنی بِزِیارَتِهِمْ وَ ثَبِّتْنی عَلی قَصْدِهِمْ وَ تَوَفَّنی عَلی ما تَوَفَّیْتَهُمْ عَلَیْهِ وَ اجْمَعْ بَیْنی وَ بَیْنَهُم فی مُسْتَقَرِّ دارِ رَحْمَتِکَ اَشْهَدُ اَنَّکُمْ لَنا فَرَطٌ وَ نَحْنُ بِکُمْ لاحِقُونَ

حسین زیر دیپلم
متاهل سرباز سپاه
کشاورز 1346/05/09
1366/07/20 خوردونکلا
خوردونکلا بانه
گلزار شهدای روستای خوردونکلا بانه
عدم مفقودیت اصابت ترکش

خدایا عشق تو تمام وجود مرا بر آن داشت که در راه تو از خانه و کاشانه و زندگی خود از تمام وجود بگذرم و برای رضای تو بسوی این دانشگاه الهی قدم بردارم و به سوی تو حرکت کنم. ای خدای بزرگ و مهربان مردن و جان دادن من طوری باشد که آن دنیا به پیشگاه اباعبدالله (ع)  سرور شهیدان و دیگر شهیدان خجل و شرمسار وارد محشر نشوم.



سخنی از خواهر شهید:

از خدا می خواست که جان دادنش طوری باشد که در آن دنیا پیش امام حسین(ع) سرور شهیدان شرمنده نباشد و همانطور هم شد نه سرداشت و نه دست،خلاصه شرمنده نشد.

در یک تصادف با موتور پایش زخمی شده بود و آن زخم اثرش روی پایش بود،همیشه می گفت وقتی به شهادت رسیدم و اگر سرنداشتم این زخم نشانه ای باشد که من را شناسایی کنید،وقتی پیکرش را آوردند سر نداشت و مادرم از زخم روی پایش او را شناسایی کرد.

سخنی از داماد شهید:

در آخرین مرخصی مرا داخل اتاقی برد و یک دفترچه ای را به من داد و بعد از خواندن متوجه شدم که وصیتنامه اش است. گفت خواب دیدم که در یک زمین بسیار سبز هستم که یک آقای بی دستی که سوار بر اسب بود آمد و مرا با خود برد، در واقع خبر شهادت خود را داشت می داد.

پدر شهید اسلامی در خواب  دید که جمعی مشغول سینه زنی بودند داخل این جمع نوری را می بیندکه وجود مبارک امام حسین(ع) بود،همان هنگام امام حسین (ع) دستش را بر روی سینه علی گذاشت. بعد از آن خواب، به دیدنم آمد و گفت چنین خوابی دیدم و مطمئنم علی شهید میشود.